Nederlands boekverslag Divergent

Leesdossier 3

Boekverslag Nederlands

Lobke Koot A3a

Titel: Divergent

Schrijfster: Veronica Roth

Doelgroep:

Volgens mij is dit boek bedoeld voor jongeren, omdat het perspectief ligt bij een meisje van 16. Er worden weinig moeilijke woorden gebruikt, maar soms wel langere zinnen. De meeste jongeren vinden lange zinnen niet erg fijn om te lezen, maar in dit boek vind ik het wel meevallen.

Samenvatting:

Beatrice Prior woont in een wereld waar de bevolking is opgedeeld in vijf facties: Zelfverloochening, Vriendschap, Onverschrokkenheid, Oprechtheid en Eruditie. Eén keer per jaar moeten alle 16-jarigen een persoonlijkheidstest doen om te bepalen in welke factie je de rest van je leven zal wonen.

Beatrice (Tris) voelt zich niet thuis in Zelfverloochening. Als ze haar persoonlijkheidstest heeft afgelegd, blijkt dat ze in drie verschillende facties past: Zelfverloochening, Onverschrokkenheid en Eruditie. Omdat ze niet in één bepaalde factie thuis hoort, wordt ze Afwijkend (Divergent) genoemd. Volgens de leiders van het land zijn Afwijkenden een gevaar voor het hele systeem en moeten ze allemaal uitgeroeid worden. Tris vlucht naar Onverschrokkenheid, waar ze Four ontmoet. Als ze erachter komen dat Eruditie een serum heeft gemaakt waarmee ze alle Onverschrokkenen in hersenloze soldaten veranderen om zo de Zelfverloochenaars te vermoorden en de macht over te nemen, moeten ze hun eigen leven op het spel zetten om iedereen te redden.

De schrijfstijl:

Ik vind dit een best wel prettige schrijfstijl, want de zinnen zijn niet al te lang en er worden veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt waardoor je een heel goed beeld krijgt van de omgeving waarin het verhaal zich afspeeld. Verder worden er niet veel moeilijke of lange  woorden gebruikt waardoor het verhaal begrijpbaar blijft. Er zijn heel veel dialogen en beschrijvingen. Ook hebben alle mensen een beetje hun eigen manier van spreken (heel actief, ietwat pessimistisch, vrolijk). Er worden bijna geen stijlfiguren en beeldspraken gebruikt, wat ik wel fijn vind want ze zijn niet altijd makkelijk te begrijpen.

Ik kijk over de rand. De grond loopt hier recht naar beneden en diep onder ons stroomt een rivier. Ziedend water beukt tegen de rotswand en spat omhoog. Links van me is het water wat kalmer, maar rechts is het wit van het schuim en vecht het met de rotsen. “De Kloof herinnert ons aan het feit dat moed en dwaasheid heel dicht bij elkaar liggen!” roept Four. “Een roekeloze sprong van deze rand zul je bekopen met je leven. Het is al eerder gebeurd en het zal nog vaker gebeuren. Jullie zijn gewaarschuwd.”

“Waanzinnig, “ zegt Christina terwijl we allemaal bij de reling vandaan schuifelen. “Waanzinnig is het juiste woord, “ zeg ik knikkend.

De ruimte:

Het verhaal speelt zich af in het toekomstige Chicago. Het weer wordt in het boek amper beschreven. Ik weet alleen dat het nooit regent en dat het de ene keer zonnig is en soms bewolkt is, maar dat is alles. Het klimaat wordt helemaal niet beschreven. De gebeurtenissen spelen zich zowel overdag als ’s nachts af, in de toekomst. De ruimte loopt de ene keer parallel met de gevoelens en gebeurtenissen van Tris en de andere keer juist weer contrast, maar over het algemeen hebben de ruimte en de gebeurtenissen en gevoelens niks met elkaar te maken.

Een windvlaag duwt tegen mijn linkerzij en gooit mijn lichaam nar rechts. Ik schrik en klamp me vast aan de sporten terwijl ik probeer in balans te blijven.

De stad is inkt zwart, maar ook als hij dat niet zou zijn, zou ik niet ver kunnen kijken. Er staat een gebouw in de weg.

Tijd en tijdsverloop:

De tijd loopt in dit boek chronologisch. Het verhaal begint gewoon bij het begin. Er zitten wel terugblikken/flashbacks in het verhaal. Er komen ook tijdsprongen in voor, bijvoorbeeld van de ene naar de andere dag. Verder zijn er ook veel tijdsvertragingen.

Ik heb het gevoel dat ik gewichtloos ben, zonder lichaam. Het moeras voor me lijkt enorm, de bruine vlekken spreiden zich verder uit dan mijn oog reikt, zelfs vanaf deze hoogte. De wind is zo koud en hard dat het pijn doet aan mijn gezicht. Ik meerder vaart en er komt een vreugdekreet in me naar boven die alleen wordt tegengehouden door de lucht die mijn mond vult zodra mijn lippen van elkaar gaan.  Omdat ik stevig in de riemen hang gooi ik mijn armen opzij en doe net alsof ik vlieg. Ik duik naar de straat, die vol scheuren en opgevulde gaten zit en precies de ronding van het moeras volgt. Hierboven kan ik me voorstellen hoe het moeras eruit heeft gezien toen het nog vol water stond, als vloeibaar staal omdat het kleur van de lucht weerspiegelde. Mijn hart klopt zo snel dat het pijn doet en ik kan niet gillen of ademhalen, maar tegelijkertijd voel ik alles, elk bloedvat en elke vezel, elk bot en elke zenuw, mijn hele lichaam gonst van het leven alsof het onder stroom staat. Ik ben pure adrenaline.

Verteller:

De verteller in dit verhaal is één ik-verteller, Tris. Ze zegt de hele tijd “ik doe dit, ik denk dat…” ze is dus een ik-verteller.

Ik gil en ik snik. “Help!” jammer ik. “Help!”  En de kraaien fladderen nog wilder, een geraas in mijn oren. Mijn lichaam brandt, ze zijn overal en ik kan niet meer nadenken, niet meer ademen. Ik hap naar lucht en er komen veren in mijn mond, in mijn keel, in mijn longen; mijn bloed verandert in iets heel zwaars. “Help,” gil ik snikkend, verdwaasd, verward. Ik ga dood, ik ga dood, ik ga dood.

Perspectief:

Het perspectief ligt bij Tris. Je weet wat zij denkt, doet, voelt en meemaakt en je beleeft het verhaal door haar ogen.

“En vertel eens…” zegt hij hijgend, “wat het leren over strategieën volgens jou te maken heeft met… moed?”  Door die vraag besef ik weer dat hij mijn docent is en dat ik hier iets van behoor op te steken. Er schuift een wolk voor de maan langs en het licht verplaatst zich over mijn handen. “Het… Het bereidt je voor op het moment dat je in actie moet komen,” zeg ik uiteindelijk. “Je leert over strategieën zodat je die kunt toepassen.” Ik hoor hem luid en gejaagd ademen achter me. “Gaat het wel, Four?”

Mijn menig:
Ik vind Divergent een heel goed boek. Terwijl ik het las werd ik helemaal meegesleept met het verhaal en kon ik me echt voorstellen hoe Tris zich voelde. Ik heb het boek bijna in één keer uitgelezen. Ik kon gewoon niet meer stoppen. Er werd zo goed beschreven hoe Tris zich voelde en wat ze dacht, dat ik het zelf ook begon te voelen. De ruimte en de personages worden heel goed beschreven zodat je echt een beeld krijgt bij het boek. Het is een spannend maar ook romantisch boek en het is gewoon heel goed geschreven. Het was wel een dik boek, maar dat maakte me niks uit: ik vind het zo ’n goed boek dat ik het nog zou lezen als het twee keer zo dik was!! het is een echte aanrader voor iedereen die houdt van spannende, meeslepende boeken!